Feminizm niedomowy?

Feminizm, który z założenia jest ideologią wolności, jednocześnie narzuca wybory, które już wolnością nie są.

Jakie?

- Choćby te wyrażone w pogardzie, z jaką traktowane są kobiety czerpiące przyjemność z poświęcania się dzieciom. Jedna z moich doktorantek bada kwestię kobiet, które określają się jako feministki, ale także postanowiły mieć dzieci i chcą czerpać przyjemność z macierzyństwa. Akademickie feministki traktują takie kobiety niczym zdrajczynie całego ruchu, bo one niby poddały się męskiej presji, zrezygnowały ze swoich ambicji, by urodzić dziecko. Niektóre odłamy feminizmu mają z macierzyństwem kłopot.

Źródło: wysokieobcasy.pl

I weź tu bądź feministką. Zwłaszcza taką, której się zdaje, że feminizm to ruch walczący o prawa kobiet. Prawa nie tylko do habilitacji i niegotowania obiadów, ale też do robienia tego, co im w życiu odpowiada. Na przykład do rodzenia dzieci i ich - o zgrozo - pełnoetatowego wychowywania.

Jakoś nigdy mi nie przyszło do głowy, że feminizm może być opresyjny wobec jakiejkolwiek kobiety, bo przecież ma jej służyć i bronić.

Na szczęście nie mam do czynienia na co dzień z tymi skrajnymi odłamami feminizmu, tak naprawdę zniechęcającymi kobiety (i nie tylko je) do wspaniałej, wyzwalającej idei feminizmu.

Nie rozumiem tylko, czemu pan Szlendak uważa, że fakt, iż posłanka Krystyna Pawłowicz ma habilitację, a nie ma dzieci, świadczy o tym, że jest ona feministką - skoro z jej ust pod adresem wolności padają jedynie obelgi i krytyka.

Zawsze przeraża mnie też, że tyle znanych i wspaniałych kobiet zaczyna swoje wypowiedzi od "Nie jestem feministką, ale..." - tak jakby swoim wyzwoleniem i postawą wobec życia nie walczyły z krzywdzącymi ich płeć stereotypami.

Tak jakby to, co każda z nas robi w życiu, o ile jest zgodne z jej wolą i potrzebami, nie było wielką wygraną femininizmu.

Źródło: http://kulturaliberalna.pl/

A tu pisze nieco mądrzej i z lepszym znawstwem tematu - Naima.