O bogini...

Małe czy nie małe - każde dziecko można z uśmiechem i miłością wziąć za kark i wepchnąć mordą w szczęście. Tak jest i u mnie. Chociaż dziecko już sporawe, żeby nie powiedzieć wyższe ode mnie, babunia z uśmiechem Macierewicza krąży nad wnukiem jak F-16 nad Kabulem i tylko czeka na moment, żeby zrzucić cały ładunek ciasteczek, bananików, ziemniaczków, kotlecików, torcików i innych pychotunich smakołykuniów, bo przecież każdy 15-latek tylko o tym marzy. Zachowuje się tak, jakby czas stanął kilkanaście lat temu, kiedy dziecko było za małe, żeby wejść na dywan, a co dopiero otworzyć lodówkę lub otwór gębowy i niczym Simon's Cat rzec "miaaał". Na nic tłumaczenia, żeby nie gonić z tym całym cateringiem, bo dziecko wielkie jak dąb wie gdzie jest lodówka - zwykle kończy się to fochem godnym głównej roli w brazylijskiej superprodukcji i potem już wielką rodzinną kłótnią mieszczącą się w schemacie doktryny "kto nie jest ze mną ten przeciwko mnie". A dziecko? Gdzie w tym jest dziecko? Nie ma - jest tucznik, którego trzeba porządnie odżywiać i - podobnie jak tucznika - nie pytać o zdanie, bo co on tam o życiu wie.  /by Remo29/

Fizolof

Ja: Robiłeś coś z open office? Bo te problemy z (...) to sobie poszły jakby.
On: Nic, ale moje nic to jest jak czyjeś wszystko.
Ja: Jak się pyta filozofa, to po jego odpowiedzi przestaje sie rozumieć swoje włane pytanie...

Zagajewski nie dostał Nobla

"Gdyby jeszcze dyktatorzy zechcieli,

Czytać nasze gniewne, wściekłe i

Solidnie opracowane wiersze, poezja

Na pewno zmieniłaby świat. Ale

Róże także nie znają poświęconych

Im utworów. Kolce nie piją krwi."

No cóż... Krasnal Miluś wykonany z kartonu przez moje dziecko, przyklejony do słomki od napojów, by mógł służyć jako kukiełka ;) Miluś narzędziem zagłady zombiech...